Përkëdheljet nuk hahen por ushqejnë.

Bota e sotme na ekspozon në situata të vështira për t’u zgjidhur, veçanërisht sepse, për pjesën më të madhe, ato janë jashtë kontrollit tonë. Shembujt përfshijnë papunësinë, terrorizmin ose ngrohjen globale. Kemi nevojë për stimulime emocionale që të na ngushëllojnë në këtë mjedis gjithnjë e më të ftohtë dhe të largët, kemi nevojë për përkëdhelje.
Kjo nuk do të thotë që ne kemi nevojë për një listë shumë të gjatë të këshillave se si të menaxhojmë ndjenjat dhe emocionet tona. Gjëja më e rëndësishme nuk është që të gjejmë mundësi për të na larguar nga vështirësitë e përditshme dhe ankthi. Në të vërtetë, të dyja këto aspekte janë të rëndësishme, por ato nuk janë të mjaftueshme nëse synojmë të ushqejmë zemrat tona vetëm me to.
Zemërimi sjell gjithnjë e më shumë butësi. Ndaluni, kthehuni dhe mendoni (Jorge Guillén)
Në realitet, stimujt që na lejojnë të jemi të fortë janë ato që na bëjnë të ndihemi të njohur dhe të vlerësuar. Përkëdheljet janë ushqimi kryesor që mundësojnë që mendja të rritet dhe të rezistojë përballë problemeve.
Bota e përkëdheljeve nuk përbëhet vetëm nga kontakti fizik, megjithëse ky është sigurisht një element thelbësor. Në të janë edhe fjalët dhe gjithë gjestet e dashur që ne jemi në gjendje të japim, ka shenja dhe zëra që puthin me ngrohtësinë e tyre, ka fjalë që janë si një përqafim për shpirtin. Në fakt, në psikologjinë transpersonale, thuhet se përkëdheljet mund të jenë edhe negative. Ato janë gjeste që nuk janë të sinqertë, refuzues dhe armiqësues.
Si mund të konsiderohen këto qëndrime përkëdhelje? Ato janë sepse nënkuptojnë një njohje të tjetrit, edhe pse negative. E kundërta e botës së përkëdheljeve është indiferenca e plotë, ose injorimi i ekzistencës së tjetrit. Është një ekuacion midis individit tjetër dhe boshllëkut, i cili heq nga ndjenjat personin e injoruar. Megjithatë, përkëdheljet që janë të afta për të ushqyer dhe pasuruar janë ato që mund t’i quajmë përkëdhelje të vërteta. Ato janë gjeste të vogla që e bëjnë një moment të thjeshtë të veçantë.
Përkëdheljet janë të rëndësishme për qeniet njerëzore, një person mund të sëmuret dhe vdes nëse nuk merr përkëdhelje, sidomos gjatë viteve të para të jetës. Në botën e sotme, duket se ka një etje shumë të fortë për përkëdhelje, për të cilat ne nuk jemi plotësisht të vetëdijshëm. Kjo shihet qartë në rrjetet sociale, për shembull shumë njerëz publikojnë mesazhe jo për të shprehur atë që ata mendojnë apo ndjejnë, por për të marrë një Like që jep komoditet dhe mbështetje.
Ndoshta, të gjitha veprimet që synojnë tërheqjen e vëmendjes së të tjerëve dalin nga etja për përkëdhelje. Është si një mënyrë për të bërtitur në heshtje “Unë jam këtu!” Kjo është një mënyrë për t’i kërkuar të tjerëve të njohin ekzistencën tonë; pasi mbi të gjitha, ne jemi ende gjitarë në evolucion dhe, si të tillë, kemi nevojë për njëri-tjetrin.
Jo të gjithë dinë të përkëdhelin dhe jo të gjithë lejojnë që të jenë të përkëdhelur. Në realitet, ka pak ekspertë të këtij arti të veçantë. Pyetja që lind është në qoftë se ne të gjithë kemi nevojë për përkëdhelje, a ka ndonjë gjë që i pengon ata?
Ekziston vetëm një përgjigje: frika. Është frika që i udhëheq këta individë për të ngritur barriera të mëdha që të fshihen nga të tjerët, që i tregojnë ata absolutisht autonom dhe të pavarur, edhe nëse dëshirojnë të kenë lidhje të rëndësishme me njerëzit e tjerë.
Ideja që vazhdimisht promovohet është se përsosmëria konsiston në pavarësinë e plotë, në mungesë të kushtëzimit nga të tjerët. Kjo ide është thellësisht e rrënjosur tek ne, aq sa shumë njerëz përpiqen çdo ditë për ta bërë realitet këtë fantazi. Sikur lufta për të mbrojtur pavarësinë mund të mbështetej nga qëndrimi i “bastit kundërshtar”, sjellje tipike e adoleshentëve. Meqenëse pavarësia, në disa zona, mund të shihet si një virtyt i madh, mos harroni se çmimi emocional për t’u paguar është shumë i lartë.
Njerëzit vërtetë të fortë nuk lindin nga trajtimi i vështirë ose pavarësia absolute, përkundrazi: ata që jetojnë në një mjedis të aftë për të dhënë përkëdhelje dhe siguri kanë më shumë burime emocionale për t’u përballur me vështirësitë. Përkëdhelja dhe të qenit i përkëdhelur është një fuqi që e bën ekzistencën më të madhe dhe më të lumtur.