Tërmeti i 26 Nëntorit shkaktoi një trag jedi të madhe në vendin tonë. 51 persona humbën jetën dhe qindra të tjerë mbetën të plagosur. Dorjan Greku ndodhej në Francë kur mori vesh se familja e tij kishte mbetur nën rrënojat e pallatit në Thumanë. Tragjedia për të është e trefishtë, sepse si pasojë e tërmetit të fuqishëm ai humbi babain Pëllumb Greku, nënën Çelike Greku dhe vëllain 31 vjeçar Sajmir Greku.
I ftuar në programin Historia ime ai ka treguar mes lotëve dhe me dhimbje të madhe tronditjen e përjetuar që nga momenti që mori vesh lajmin. Në telefonatën e fundit me ta para tragjedisë, ai kujton se ata i dhuronin njëri tjetrit puthje përmes telefonit. Kam folur me babin, mamin dhe me vëllain, po atë natë, diku nga ora 6 e 30, 7. Folëm dhe mbaj mend që kanë qenë të puthurat e pafund. Vetëm putheshim në telefon.
Pavarësisht këmbënguljes së tij nuk ka arritur ti shikojë prindërit, por vetëm vëllain e tij Sajmirin, pak minuta para se ta çonin në banesën e fundit. Kam shkuar tek morgu për ti parë, por nuk më lejonin, më thonin nuk ke çfarë shikon, është diçka që nuk shihet. Iu thashë dua ti shoh patjetër sido që të jenë. Pastaj mu afruan të afërmit e mi dhe nuk më lanë, më dhanë kurajo.
Vëllain e kam parë në momentin e fundit, kur ishte momenti për ti çuar në banesën e fundit, vetëm vëllain. Momentet janë tepër të dhimbshme për të dhe shtohen edhe më tepër sepse vajza e Sajmirit gjithë ditën thërret emrin e tij dhe e kërkon atë. Janë momentet më të vështira, ditët më të vështira që kam përjetuar në jetën time. Vetëm me fëmijët duke i mbajtur afër.
Kam një gocë 5 vjeç e gjysmë dhe më kërkon gjyshin nënën xhaxhain ti puth, ti përqafoj si përherë pse nuk janë këtu? Unë përpiqem ti shmangem dhe i them janë në qiell, se s’kam çfarë ti them tjetër, se ajo mi kërkon vazhdimisht. Se ne jemi rritur atje, të gjithë së bashku. Edhe vajza e Sajmirit e kërkon thot baba, baba gjithë ditën.
Marrëdhënia ime me vëllain ka qenë në një raport… fjala vëlla është e madhe, por unë se kam pasur vetëm vëlla, por edhe shok. Kaloja çdo gjë me atë, pa kontakt me atë nuk bënim asnjë gjë pa njëri tjetrin. Herën e fundit kur isha në Francë më ka thënë shiko o vëlla mos u tort uro në Francë, se do bëjmë diçka këtu dhe do jemi të gjithë bashkë me njëri tjetrin, sepse e dinte si ishte situata atje ku isha unë.
Më thoshte merr rrobat dhe hajde këtej se sdo vdesim për bukë. Edhe atë natë më tha hajde merr rrobat nesër dhe nisu për në Shqipëri, se do ta hamë një copë bukë si përherë, mos u torturo, mos i torturo fëmijët. Dorjani mes lotëve tregon se do donte ti kishte afër, ti shikonte dhe pengu i tij është që prindërit nuk arritën ta shikonin ata mirë, ashtu si ata donin.
Peng? Skam peng ndonjë gjë për momentin se di çfarë të them, por nuk arrita ti shikoja. Nuk arrita ti shikoja unë me syrin që donin të na shikonin ata, që ne të ishim sa më mirë. Ata për ne mundoheshin me sa mundësi kishin. Do tju thoja që sikur tju kisha dhe njëherë do ju mbaja gjithmonë me vete. Do doja ti kisha kudo me vete, do doja ti kisha afër, ti shikoja me sy.
